Eric Leltz  RSS feed    

Scherven brengen geluk

Zondag 07 oktober 2012

eric leltz

We hebben deze week heel wat over ons heen gekregen. Woensdag kwam Vrij Nederland met een uitvoerig achtergrond verhaal over "het drama van GroenLinks", en vrijdag ging de NRC hier overheen met een reconstructie van "de laatste weken".

De gevolgen waren niet mals. Eerst trad Sap onvrijwillig af gevolgd, een dag later, door het partijbestuur. Dat kon er nog wel bij na het verlies van 6 zetels bij de 2de kamerverkiezingen. Hoewel het bestuur een dag na de dramatische verkiezingsnederlaag riep dat ze "verheugd is dat Sap politiek leider is en blijft", is datzelfde bestuur drie weken later niet te beroerd om Sap weg te sturen. Dat roept vragen op. Deze onduidelijkheid hebben we het afgelopen jaar meerdere keren gezien. En waar onduidelijkheid is, is snel ruimte voor persoonlijke voorkeuren. En dan sijpelt onzekerheid de partij binnen omdat er niet meer wordt gekoerst op een gedragen visie. Dan gaat iedereen naar eigen goedvinden kleuring geven aan het werk. Dit zag je terug in het weifelende optreden van het bestuur en het solistische optreden van de tweede kamer fractie.

Hoe vervelend ook, het is nu eenmaal gebeurd. En als die mooie vaas in scherven moet vallen, dan ook maar zo snel mogelijk. Laten we de feiten accepteren en vanuit hier verder gaan. De opeenhoping in deze bizarre weken heeft ook zijn voordeel. We zijn snel teruggeworpen op het laagste niveau van Maslow, de fysiologische behoefte. De "sense of urgency", de druk om te veranderen, is aanwezig. Maar hoe moeten we dan verder?

Ik stel de volgende drietrapsraket voor:

  1. De analyse van de verkiezingsnederlaag door de commissie van Es kan gewoon doorgaan. Het is en blijft belangrijk om te achterhalen waar het nu is misgegaan. Was dit inhoudelijk of hebben we in het proces steken laten vallen?
  2. Een analyse van de wisselwerking tussen bestuur-fractie-leden en alle andere organen die we hebben. Niet omdat ik hier nu zoveel lessen voor de toekomst uit denk te leren maar wel voor een verantwoording naar de leden en om het verleden af te sluiten.
  3. Een vooruitblik naar de nieuwe samenleving en welke rol we daarin willen spelen. Hier gaan we ons als het ware opnieuw uitvinden. Het gaat dan niet alleen om de inhoudelijke koers. Het gaat ook over hoe je in deze tijd een politieke organisatie aanstuurt. Dan gaat het om inspirerend leiderschap en om waarden als respect, moed, waardering, discipline en reflectie.

Gooi de organisatie open en zoek dus voor het bemensen van deze raket ook buiten het bekende kringetje. En het hoeft allemaal niet zo lang te duren. In maart 2013, een jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen, kan er een organisatie staan waar iedereen die GroenLinks een warm hart toe draagt weer trots op is.

Reacties



Judith Klostermann
Een totale implosie van GroenLinks - dat hoop ik toch van niet. Ik vond wat Jesse Klaver bij Pauw en Witteman zei heel raak: We hebben niet alleen bestaansrecht, maar zelfs een bestaansplicht als GroenLinks.

Na alle journalistieke analyses kom ik tot de volgende reconstructie:

Onder leiding van Femke Halsema is GL van een mini-partij naar een medium partij gegroeid, en de volgende stap was: meeregeren. Op het moment dat Femke vertrok heeft men gedacht: we stellen een Femke kloon aan, en zij kan precies verder gaan waar Femke is gebleven, namelijk: streven naar meeregeren. Dat was de opdracht die Jolande heeft meegekregen, en dat heeft ze ook gedaan. Meeregeren betekent: enorme compromissen sluiten. Met als gevolg dat een derde van de leden en tweederde van de kiezers afhaakten. Waaronder blijkbaar ook veel partij-prominenten. Het ging allemaal veel te snel. Jolande had als nieuwe leider eerst een paar jaar de tijd moeten krijgen om een eigen visie te laten zien, intern een band op te bouwen en vertrouwen te kweken bij GL prominenten, voordat ze extern met enorme risico's moest gaan onderhandelen. Jolande heeft gedaan wat haar is opgedragen, en nu wordt ze erop afgerekend, dat is erg oneerlijk, en dus terecht dat het GL bestuur aftreedt. Maar goed ook dat GL Femke niet meer mag bellen; want de nieuwe partijleider had niet als verlengstuk van Femke moeten worden ingezet. Conclusie: een goede politica is voortijdig opgebruikt door inschattingsfouten van de GL top.

Hoe erg het ook allemaal is, toch maar weer proberen ervan te leren? Blijkbaar is het niet zo makkelijk om van kleine partij naar regeringspartij te transformeren. De PVV is het ook niet gelukt, ondanks een groot aantal zetels. Het kost meer tijd dan je denkt; en vooral intern moet GL solide zijn, wil je 'buiten' iets voor elkaar krijgen.

Wat dat betreft is 2013, 2014 ook al snel: lukt het ons om dan als eenheid op te treden, of gaan we dan ook weer openlijk twijfelen aan het leiderschap van Bram van Ojik, en lekken naar de pers om hem onderuit te halen?

Mijn visie op leiderschap: leiderschap is een illusie, die een leider samen met onderdanen/medewerkers overeind houdt ten opzichte van de buitenwereld. Wanneer ben je een goede leider: als die medewerkers van harte bereid zijn om die illusie met jou in stand te houden. Daar moet je als leider veel voor doen; maar je hoeft niet perfect te zijn. Waar je niet perfct bent, helpen je medewerkers, omdat zij beseffen: als we onze leider onderuit halen, zijn we zelf ook de pineut.

Als we de eenheid niet kunnen bewaren moeten we gewoon maar een risicoloze kleine partij blijven met goede ideeen, die kunnen worden opgepikt door de grote partijen.


Reactie geven

Naam *
Email *
Website
Bericht *

Archief



Rubrieken


Made by DeeWeeDee