In april 2008 werden in Kernhem west twee dassenburchten ontdekt. Een burcht bleek nog bewoond. Verantwoordelijk wethouder van de Pol heeft destijds aangegeven de dassen te willen verplaatsen. Dit is ook noodzakelijk omdat anders niet gestart kan worden met de bouw van 1400 woningen in Kernhem. Uiteraard is voor de verplaatsing een ontheffing nodig. Vooruitlopend op deze ontheffing mag wel worden gestart met de voorbereiding van de bouw in het meest oostelijk gelegen gedeelte van het gebied. Voorwaarde is wel dat dit gebied dan wordt afgeschermd van het gebied waar de dassen zich bevinden. Ook kan vast worden gestart met een archeologisch onderzoek.

Vorige week is een hek geplaatst om het gedeelte waar het archeologisch onderzoek gaat plaatsvinden af te schermen. Naar aanleiding hiervan heeft mijn fractie vandaag de volgende vragen gesteld:

1.       Is er al een ontheffing in het kader van de Flora- en Faunawet voor de verplaatsing van de dassen aangevraagd?

a.       Zo ja, wat is hiervan de status?

b.       Zo nee, waarom nog niet?

2.       Is de verplaatsing van de dassen gezien de radiostilte in het afgelopen jaar nog wel aan de orde?

a.       Zo nee, wat is hiervan de reden?

b.       Zo ja, wanneer gaat dit dan gebeuren? En waar gaan de dassen dan naar toe?

3.       Het verplaatsen van dassen mag alleen in de maanden oktober, november en december. Het aanvragen van een ontheffing hiervoor neemt enige tijd in beslag.

a.       Bent u nog wel op tijd om de verplaatsing voor dit jaar te regelen?

b.       Wat zijn hiervan de gevolgen voor de voortgang van de bouw?

4.       Wanneer beginnen de bouwwerkzaamheden in het westelijke gedeelte van Kernhem?

Onlangs las ik in de krant twee berichten over windenergie. In het eerste stond dat Shell stopt met investeren in windenergie “omdat windenergie worstelt met de winstgevendheid”. In gewone mensentaal: windenergie levert niets op. Een staaltje korte termijn denken want met het uitputten van fossiele energiebronnen als olie en gas worden deze steeds duurder en zijn investeringen in windenergie maar ook zonne-energie sneller rendabel. Immers, de wind waait voor ons allemaal, en zo schijnt ook de zon. Overigens nog niet zo lang geleden stopte Shell ook al met investeringen in zonnecellen. Dus ze zijn op de goede weg…….

Het tweede bericht ging er over dat windenergie de burger alleen maar geld kost. Maar het gaat dan wel over decentrale opwekking met behulp van kleine windmolens. Hiervan is het vermogen inderdaad nog te laag, zeker in verhouding met de kosten die je moet maken om de molens te laten draaien. Wellicht is dit iets voor de toekomst maar voor de korte termijn zijn de grootschalige initiatieven een uitkomst. Denk dan aan het idee om een lint van windmolenparken voor de kusten van de Noordzeelanden Groot-Brittannië, Nederland, Denemarken, België, Frankrijk, Duitsland en Noorwegen te plaatsen. Samen vormt zo’n lint een ring. Hiermee kan heel Europa van energie worden voorzien. En om niet afhankelijk te zijn van één bron kunnen daarnaast zonnepanelen als bron van aanvullende energie worden ingezet. De techniek van zonnepanelen is inmiddels al wél zo ver gevorderd dat deze decentraal kunnen worden geplaatst. Hiermee wordt de overstap gemaakt van oude, vervuilende en fossiele energiebronnen naar schone, duurzame en natuurlijke energiebronnen. In tegenstelling tot Duitsland en Denemarken onderkennen we in Nederland onvoldoende het belang van schone energie. Niet alleen voor het milieu maar ook uit strategisch oogpunt. Immers met de  energievoorziening uit fossiele bronnen ben je afhankelijk van een aantal instabiele landen en heb je ook nog een energiebron die langzaam opdroogt met dus navenant stijgende prijzen. Het lint van windmolens fungeert meteen als transport netwerk waarbij af en toe een vertakking naar het vasteland moet worden aangebracht. Zo’n netwerk ligt er natuurlijk niet zomaar. Daar moet heel wat werk voor worden verzet. En juist dat werk is nu met de recessie in het achterhoofd welkom. Dus aan de slag ermee.

Vandaag heb ik twee minuten stil gestaan bij "allen die zijn gevallen voor de vrijheid" zoals dat zo mooi heet. Ik was daarvoor op de voor de stad Ede gebruikelijke plaats: het Mausoleum. Voor een foto van mijzelf op de website van de gemeente had ik drie jaar geleden ook al gekozen voor deze locatie. Ik schreef toen dat ik gekozen heb voor het Mausoleum om daar mee aan te geven dat we met respect voor het verleden naar de toekomst kunnen kijken. De in steen gebeitelde zin `Gesteund door het recht streden zij voor de vrijheid` is mij uit het hart gegrepen. De zwaarbevochten vrijheid van na de tweede wereldoorlog, waar het mausoleum een symbool van is, hebben we in de loop van de tijd verder kunnen uitbreiden. Het is mijn ambitie om iedereen volop van deze vrijheid te laten genieten. Maar die vrijheid heeft ook grenzen. Die grenzen worden bereikt als de ene persoon last krijgt van de gewenste vrijheid van de ander. In het bepalen van deze grenzen ligt een rol voor de politiek. Helaas is vrijheid niet vanzelfsprekend. Niet iedereen is altijd in staat om op eigen kracht te genieten van de vrijheid. Soms zit het tegen en dan heb je even een duwtje nodig. Dan is het goed als er anderen zijn om die steun te geven. Daarom moeten we de vrijheid eerlijk kunnen delen. Mijn missie voor Ede is om er voor te zorgen dat iedereen mee kan doen en haar of zijn talenten zo goed mogelijk kan inzetten. Niemand hoeft ongewenst langs de kant te staan en iedereen telt mee. Het gaat dan over hoe we omgaan met elkaar, hoe we omgaan met de natuur en hoe we omgaan met onze verantwoordelijkheid.

De tijd dat kiezers duidelijk verdeeld waren over links en rechts ligt ver achter ons. Links stond voor modern progressief en rechts voor traditioneel conservatief. Beide groepen schaarden zich achter grote verhalen zoals voor de linkerflank “het beschermen van de bevolking tegen de uitwassen van de vrije markt en het zorgen voor eerlijke en gelijke kansen op zelfontwikkeling en zelfontplooiing voor iedereen”. Deze linkse en rechtse groepen bestaan nog wel maar er heeft een verschuiving naar het midden plaatsgevonden. Daar is een brede middengroep ontstaan die wordt gedreven door waarden als ecologie, sociale verantwoordelijkheid, persoonlijke groei, spiritualiteit, authenticiteit en duurzaamheid. En deze middengroep kent verschil en diversiteit waar niet grote maar juist kleine verhalen prominent aanwezig zijn. De grote verhalen worden daar versnipperd verteld door bijvoorbeeld organisaties op het gebied van milieu, dierenrechten, fair-trade en minder-validen. Deze organisaties genieten veel vertrouwen. En niet in het minst omdat ze voor één belang opkomen en daarop nauwelijks compromissen hoeven te sluiten.

De middengroep is ontstaan door de brede emancipatiegolf die veelal door de sociaal democraten in gang is gezet. Deze emancipatie heeft mensen de mogelijkheid gegeven om zelf keuzes te maken en een eigen identiteit op te bouwen. De markt heeft hier met een diversiteit aan producten ook adequaat op ingespeeld. De middengroep is omdat ze versnipperd is niet eenvoudig als geheel te bereiken. Daar komt nog bij dat de huidige globalisering juist weer een grote rol speelt bij het uit elkaar drijven van de middengroep en het zorgt voor een beweging terug naar de flanken. In de volkswijken wonen vaak de verliezers van de globalisering met lagere opleidingen die er sociaal economisch op achteruit gaan. Hoger opgeleiden ervaren eerder de voordelen van globalisering. Niet omdat ze zo goed kunnen omgaan met de culturele verschillen maar meer omdat ze hier niet altijd nadrukkelijk en rechtstreeks mee worden geconfronteerd. Problemen ontstaan pas als mensen dicht bij elkaar staan en niet bij mensen die ver van elkaar afstaan. 

Hoe kan GroenLinks in dit licht voor zorgen dat ze een partij is waar mensen zich thuis voelen maar waarbij zij zich niet opgesloten voelen? Met alleen de nadruk op ecologie is een groene partij er niet. Er komt dan weinig van samenwerken omdat het lastig is om compromissen te sluiten. Een sociale agenda en een ecologische agenda moeten juist samen gaan. Het zijn geen tegenpolen waar bijvoorbeeld teveel nadruk op ecologie de vooruitgang tegenhoudt. De kunst is juist om deze schijnbare tegenstellingen te hanteren. Zie ook de aanzetten in het pamflet “maak van een kikker een prinses” over de aanpak van de kredietcrisis waarbij de kans wordt aangegrepen om de samenleving te vergroenen. Voor GroenLinks betekent dit dat ze niet in dogma’s moeten blijven hangen. Doe je dat wel dan loop je de kans dat de wereld om je heen verslechterd en dat je vervolgens alleen nog maar kunt zeggen dat het jouw schuld niet is en dat je het altijd al geweten hebt. Aan de middengroep zal moeten worden uitgelegd dat het sluiten van compromissen een stapje in een bepaalde richting is. Daarvoor is het nodig om op een duidelijk kompas te varen. Je moet weten waar je op de lange termijn heen wilt, welke thema’s daarbij belangrijk zijn en in wat voor maatschappij je wilt leven. Dat is ”de stip op de horizon”. Alleen in dat perspectief kunnen vandaag de juiste keuzes worden gemaakt. Maar naast aandacht voor de middengroep moet de oorspronkelijke achterban niet vervreemden van de partij. Voorkomen moet worden dat daar waar eerder voor gevochten is overboord wordt gegooid.